-
1 pūniō or poeniō
pūniō or poeniō īvī, ītus, īre [poena], to punish, correct, chastise: ambitum: sontes: facinus puniendum: tergo ac capite puniri, L.: quod non ego punior, O.— To take vengeance for, avenge, revenge: Graeciae fana. -
2 punio
pūnio (poenio), īvī u. iī, ītum, īre, u. Depon. pūnior (poenior), ītus sum, īrī (v. poena), I) zur Strafe ziehen, strafen, bestrafen (Ggstz. absolvere), sontes, Cic.: maleficia, Cic.: alqm supplicio, Cic.: alqm morte, Plin. ep., se morte, Val. Max.: vitam suā manu, sich entleiben, Ps. Quint. decl. – absol., punire velle (Ggstz. misereri), v. Richter, Cic. – Depon., poeniri (poeniri) alqm, an jmd. Rache nehmen, jmd. od. etw. bestrafen, Cic. Mil. 33; Tusc. 1, 107; de off. 1, 88. Apul. met. 8, 13. Lact. epit. 25, 8: alqm capite, Gell. 20, 1, 7: peccatum, Cic. de inv. 2, 80. – II) rächen, dolorem, Cic.: domum, Cic. – Depon., puniri clarissimorum hominum crudelissimam necem, Cic. Phil. 8, 7. – / Über die Sprech- und Schreibweise poenio, poenior s. Osann Cic. de rep. 3, 15. Garatoni Cic. Mil. 7. p. 179. – Synkop. Imperf. poenibat, Lucr. 6, 1238: Fut. Pass. poenibitu(r), Corp. inscr. Lat. 6, 18758.
-
3 punio
pūnio (poenio), īvī u. iī, ītum, īre, u. Depon. pūnior (poenior), ītus sum, īrī (v. poena), I) zur Strafe ziehen, strafen, bestrafen (Ggstz. absolvere), sontes, Cic.: maleficia, Cic.: alqm supplicio, Cic.: alqm morte, Plin. ep., se morte, Val. Max.: vitam suā manu, sich entleiben, Ps. Quint. decl. – absol., punire velle (Ggstz. misereri), v. Richter, Cic. – Depon., puniri (poeniri) alqm, an jmd. Rache nehmen, jmd. od. etw. bestrafen, Cic. Mil. 33; Tusc. 1, 107; de off. 1, 88. Apul. met. 8, 13. Lact. epit. 25, 8: alqm capite, Gell. 20, 1, 7: peccatum, Cic. de inv. 2, 80. – II) rächen, dolorem, Cic.: domum, Cic. – Depon., puniri clarissimorum hominum crudelissimam necem, Cic. Phil. 8, 7. – ⇒ Über die Sprech- und Schreibweise poenio, poenior s. Osann Cic. de rep. 3, 15. Garatoni Cic. Mil. 7. p. 179. – Synkop. Imperf. poenibat, Lucr. 6, 1238: Fut. Pass. poenibitu(r), Corp. inscr. Lat. 6, 18758. -
4 poenio
-
5 poenio
-
6 poenio
poenĭo, īre, v. punio init. -
7 punio
pūnĭo or (in archaic form) poenĭo, īvi or ii, ītum, 4 (sync. imp. poenibat, Lucr. 6, 1238), v. a., and pūnĭor ( poen-), ītus, 4, v. dep. a. [poena].I.To inflict punishment upon, to punish (syn.: castigo, animadverto, plecto, multo).(α).In act. form:(β).peccata punimus,
Cic. Inv. 2, 22, 66:punire sontes,
id. Off. 1, 24, 82:Philemonem morte puniit,
Suet. Caes. 74:alio punito,
id. Calig. 30:lex omnis aut punit aut jubet, etc.,
Quint. 7, 5, 5; cf. id. 7, 1, 48.— Pass.:tergo ac capite puniri,
Liv. 3, 55 fin.; Ov. M. 9, 778.—In dep. form:(γ).qui punitur aliquem,
Cic. Off. 1, 25, 88:inimicos puniuntur,
id. Tusc. 1, 44, 107:hominum necem,
id. Phil. 8, 2, 7:crudelius poeniri quam erat humanitatis meae postulare,
id. Mil. 13, 33; id. Inv. 2, 27, 80; 2, 28, 83; Quint. 9, 3, 6; Gell. 20, 1, 7:punita sum funestum praedonem,
App. M. 8, p. 207, 17.—In indeterm. form:II.ipse se puniens,
Cic. Tusc. 3, 27, 65:prohibenda autem maxime est ira in puniendo,
id. Off. 1, 25, 89 fin. —To take vengeance for, to avenge, revenge,= ulcisci (rare):Graeciae fana punire,
Cic. Rep. 3, 9, 15:iracundia est cupiditas puniendi doloris,
id. de Or. 1, 51, 220:meam domum a judicibus puniendam putavit,
Cic. Har. Resp. 8, 16.— Dep.:ut clarissimorum omnium crudelissimam puniretur necem,
Cic. Phil. 8, 2, 7. -
8 poenio
и poenior арх. C, AG, Ap = punio и punior -
9 poenior
pūnĭo or (in archaic form) poenĭo, īvi or ii, ītum, 4 (sync. imp. poenibat, Lucr. 6, 1238), v. a., and pūnĭor ( poen-), ītus, 4, v. dep. a. [poena].I.To inflict punishment upon, to punish (syn.: castigo, animadverto, plecto, multo).(α).In act. form:(β).peccata punimus,
Cic. Inv. 2, 22, 66:punire sontes,
id. Off. 1, 24, 82:Philemonem morte puniit,
Suet. Caes. 74:alio punito,
id. Calig. 30:lex omnis aut punit aut jubet, etc.,
Quint. 7, 5, 5; cf. id. 7, 1, 48.— Pass.:tergo ac capite puniri,
Liv. 3, 55 fin.; Ov. M. 9, 778.—In dep. form:(γ).qui punitur aliquem,
Cic. Off. 1, 25, 88:inimicos puniuntur,
id. Tusc. 1, 44, 107:hominum necem,
id. Phil. 8, 2, 7:crudelius poeniri quam erat humanitatis meae postulare,
id. Mil. 13, 33; id. Inv. 2, 27, 80; 2, 28, 83; Quint. 9, 3, 6; Gell. 20, 1, 7:punita sum funestum praedonem,
App. M. 8, p. 207, 17.—In indeterm. form:II.ipse se puniens,
Cic. Tusc. 3, 27, 65:prohibenda autem maxime est ira in puniendo,
id. Off. 1, 25, 89 fin. —To take vengeance for, to avenge, revenge,= ulcisci (rare):Graeciae fana punire,
Cic. Rep. 3, 9, 15:iracundia est cupiditas puniendi doloris,
id. de Or. 1, 51, 220:meam domum a judicibus puniendam putavit,
Cic. Har. Resp. 8, 16.— Dep.:ut clarissimorum omnium crudelissimam puniretur necem,
Cic. Phil. 8, 2, 7.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский